Tja, ‘what’s in a name’. Motivational Interviewing, Motivationele Gespreksvoering of Motiverende Gespreksvoering. Of afgekort zoals menigeen doet: MI of MG. Natuurlijk wordt hiermee hetzelfde bedoeld. Motivational Interviewing is ontstaan in Angelsaksische landen dus wordt vaak de engelstalige term gebruikt. Maar de term is natuurlijk niet waarom het draait! In het artikel ‘Wat is Motiverende Gespreksvoering‘ werd al aangehaald dat de stijl van waaruit gewerkt wordt en de attitude van de persoon die het toepast doorslaggevend zijn. En als het dan Motivational Interviewing wordt genoemd dan is dat prima. Maar soms noemen we het in trainingen en cursussen helemaal niet zo. Die naam is vaak secundair. Het werken vanuit een bepaalde benadering en hetgeen men ermee wil bereiken is belangrijker.
Hoe Motivational Interviewing is ontstaan?
Motivational Interviewing is voor het eerst beschreven in 1983 door William Miller. Miller werkte in de verslavingszorg met probleemdrinkers en alcoholisten. Hij ontdekte dat intrinsieke motivatie bleek uit uitspraken die cliënten zelf al of niet deden. De Rogeriaanse counseling die in de jaren 70 en 80 populair was liet niet toe dat de counselor stuurde in het gesprek. Miller deed dit wel maar zodanig dat uiteindelijk toch de client de motieven voor verandering noemde en niet de counselor. Doordat Miller samen ging werken met Rollnick ontwikkelde de aanpak van Motivational Interviewing zich. Later in 1991 beschreven Miller en Rollnick samen meer uitgewerkte concepten en technieken in hun eerste gezamenlijke publicatie: ‘Motivational interviewing: Preparing people for change’.
De ontwikkeling van Motivational Interviewing
De ontwikkeling van het gedachtegoed van de Motivational Interviewing is door veel professionals ondersteund. Wetenschappelijke en niet-wetenschappelijke publicaties geven hiervan blijk. Een belangrijk deel van de visie van Miller & 
Rollnick uit de begin jaren 90 is overeind gebleven. Toch is in de drie boeken van hen in de loop der jaren ook een ontwikkeling en evolutie terug te zien. Zo stond in de eerste twee edities van het boek ‘Motivational Interviewing’ het zogenaamde ‘Stages of Change-model‘ centraal. Dit is in het laatste boek (de nederlandse uitgave is van 2014, de derde editie) ‘Motivational Interviewing‘ verlaten. De vier processen ‘engage-facus-evoke-plan’ staan nu veel meer centraal en geven de professional houvast.
De belangrijkste uitgangspunten van Motivational Interviewing
De belangrijkste uitgangspunten van Motivational Interviewing zijn hieronder op een rijtje gezet:
- Motivatie om te veranderen wordt uitgelokt bij de cliënt, en niet van buitenaf opgelegd.
- Het is de taak van de client of medewerker, en dus niet van de professional, zijn of haar ambivalentie uit te spreken en op te lossen.
- Overtuigen is geen effectieve methode voor het oplossen van ambivalentie.
- De gespreks-stijl is over het algemeen rustig en ontlokt informatie van de client of medewerker.
- De professional is directief in zoverre dat hij/zij de cliënt helpt zijn/haar ambivalentie te onderzoeken en op te lossen.
- Bereidheid tot verandering is niet een eigenschap van een persoon, maar fluctueerd als gevolg van interpersoonlijke interactie.
- De therapeutische relatie wordt gekenmerkt door partnerschap.
Shared decision making en Motivational Interviewing of Motiverende Gespreksvoering
Shared decision making is de benadering die een hulpverlener kiest om in samenspraak en samenwerking met de client tot een beslissing te komen omtrent diagnostiek en/of behandeling. Het geeft de client autonomie in het komen tot een passende keuze en is daarom zeer passend bij motiverende gespreksvoering. Weliswaar is het dus niet hetzelfde maar het ligt wel ‘in elkaars verlengde’ zou je kunnen zeggen.